Με αφορμή το πολυαναμενόμενο φεστιβαλ που θα πάρει άλλο μέρος σε 2 μέρες στη ξιφασκία στο ελληνικό σκέφτηκα να κάνω ένα αφιέρωμα για τις μπάντες της πρώτης μέρας και θα ακολουθήσει και για δεύτερη.
Αρχίζουμε λοιπόν με free mashup ελληνικο(?) υποθέτω συγκρότημα δεν βρήκα πολυ υλικό για αυτούς αλλα η αλήθεια ειναι πως δεν έψαξα.Προτιμώ τέτοια συγκροτήματα να τα ακούω εκει live για πρώτη φορά και να σχηματίζω γνώμη επι τόπου.
Συνεχιζουμε με τους White Lies.To συγκρότημα απο το Λονδίνο το οποίο μπορούμε να το ακούσουμε σε οποίο σταθμο βάλουμε το ράδιο.Με τα χαρακτηριστικά singles "To Lose My Life" και το "Death" βαθυτατα επηρεασμένη απο editors/interpol/joy division.Μετράνε μόνο ενα αλμπουμ στο δυναμικό τους και ελπίζουμε να μας ανεβάσουν και να μας προετιμάσουν για αυτο που θα ακολουθήσει.Προσωπικά απλα ΔΕΝ μου αρεσουν.Προσπαθουν να βγάλουν ενα στίχο editors/joy division αλλα το αποτέλεσμα είναι cheesy και εμενά μου προκαλεί γέλιο παρά την darkιλα που προσπαθούν να βγάλουν.Ειδικα οι στίχοι το Lose my life.("Let's grow old together, and die the same time")Ι mean...Geez.Ευτύχως υπαρχουν κάποια κομματάκια που σώζουν τη κατάσταση όπως το "Farewell To The Fairground".Πάντως θα προτιμούσα κάτι άλλο απο white lies.Βέβαια για τη θέση που είναι και για το χρόνο που θα παίξουν από το να μας φόρτωναν κάποια άλλη αδιάφορη μπάντα καλυτερα white lies.(Οι ευχές μου για Interpol δεν εισακούστηκαν τελικά)
Farewell To The Fairground
Συνέχεια έχουν οι Starsailor.Ένα συγκροτηματάκι που άκουγα απο πολύ μικρός και θα χαρώ πολύ να τους δω live.Αντικειμενικά μπορούν να χαρακτηριστούν...."γλυκανάλατοι" ειδικά ο στίχος αλλα υποκειμενικά..Από τη πρώτη στιγμή μου έκαναν click,με κομμάτια όπως to four to the floor,In the Crossfire,Alcoholic, με πανέξυπνες ενορχηστρώσεις τις οποίες έχω απορία πως θα τις παίξουν live.Η τρομερή μελαγχολική φωνή του James Walsh που δένει όμορφα με τους στίχους, κάθιστουν τους Starsailor ένα δυνατό όνομα και η παρουσίαση του καινούργιου τους δίσκου "All The Plans" που κυκλοφόρησε 9 Μαρτίου μας κάνει να ανυπομονούμε και να περίμενουμε τίποτα λιγότερο απο ένα καταπληκτικό show.
In The Crossfire,Four To The Floor,Alcoholic.
Μετά λοιπόν απο Starsailor, σειρά έχουν οι Editors.To συγκρότημα που έφερε το Post Punk πάλι στο προσκήνιο και του έδωσε ζωή.Ένα απίστευτο συγκρότημα, το οποίο πραγματικά έχω αγαπήσει.Με τον μελαγχολικό στίχο και φωνή του Τom Smith αλλα και τα εκπληκτικα ριφφάκια του Chris Urbanowicz, οι editors κρατάνε μια ξεχωριστή θέση στη καρδια μου.Και κατάφεραν αυτό που έχουν καταφέρει πολύ λίγες μπάντες.2 Κ-Α-Τ-Α-Π-Λ-Η-Κ-Τ-Ι-Κ-Α albums back to back,το αξιοσημείωτο βέβαια είναι οτι είναι ακόμα ενεργοί και ετοίμαζουν τον καινούργιο δίσκο τους In the Light Of This Evening του οποίου τα κομμάτια θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά αύριο στο ejekt.Mια μπάντα για την οποία δεν χωράει κακή κριτική όταν μας έχει καταπλήξει με κομμάτια οπως το Munich,Bones,When Anger Shows,Smokers Outside The Hospital Doors.Η μπάντα που λογικά μαζί με τους επόμενους θα ειναι το highlight της βραδίας.
Smokers Outside The Hospital Doors,Racing Rats,Munich.
DEBASE ME
Και ο λόγος βέβαια για τους ανυπέρβλητους Pixies.Σκέφτομουν πολύ τι θα γράψω για αυτή τη μπάντα, νιώθω πολύ μικρός ακομά και για να τους εξυμνήσω είναι η μπάντα που άκουγα απο τότε που με θυμάμαι,στους οποίους με μυησε ο πατέρας από δημοτικό και όλας.Το βινύλιο του Doolittle εχει λιώσει,τα cd τα εχω φάει και έχω μάθει απ' έξω τους διαλόγους του QUITElouderQUITE.Oι Pixies μπορώ να πω χωρίς υπερβολλές ότι είναι η αγαπημένη μου μπάντα.Μη με παρεξηγήσετε ακούω ΠΟΛΛΗ μουσική αλλα δεν ξέρω οι Pixies με συντροφεύαν μια ζωή και είναι το συγκρότημα που θα ξεχωρίσω απο τα υπόλοιπα.Ήθελα να τους δω live μια τουλάχιστον φορά πριν πεθαίνω, να ακούσω την εισαγωγή του μπάσου στο Hey την φρενήρη κιθάρα στο debaser,την καταπληκτικη φωνή του jack στο Tame και το αριστούργημα σολάκι στο Gauge Away,πραγματικά αυτη την μπάντα ηθελά να τη δω live περισσοτέρο απο οτιδήποτε άλλο.
Από τα πιο συμβατικά και mainstream τραγουδιά τους όπως Where's My Mind μέχρι τα πιο punk και τα πιο περιέργα κομμάτια τους όπως το Mr Grieves,Something Against You,In Heaven,Tame οι pixies μας ταξιδεύουν στα Late 80's και 90's στο ρεύμα της νέας Υόρκης και του Post Punk.Είναι η μπάντα που καθιέρωσε τη φόρμα τραγουδιου quite verse-loud chorus είναι απο τις πρώτες μπάντες που ξεφεύγει απο τα τεράστια solos των 70's και 80's αλλα δεν τα αππορίπτει τελείως,με τον Joey Sandiago να ρίχνει 5 νότες όπου χρείαζονται,χωρίς φλυαρίες.Η Pixies είναι μια μπάντα που ξεκίνησαν για τη μουσική και βρίσκονται ακομα έκει με το ίδιο attitude και με την ίδια σοβαρότητα αλλα και χαβαλέ.Ποτέ δεν γελιοποίησαν τους εαυτούς τους και όταν δεν πήγαινε άλλο το διέλυσαν.Αλλα τώρα επιστρέφουν για μια συναυλία την οποία μπορώ να πω την περίμενα ακόμα περισσότερο και απο ......AC/DC.
Δεν θα ποστάρω κανένα video όσοι δεν τους έχετε ακούσει κάντε μια χάρη στον εαυτό σας: ακούστε τους δίσκους Surfer Rosa και Doolittle και μετά πάρτε εισιτήριο για μια συναυλία που θα μείνει αξέχαστη.
Η αυριανή βραδιά ελπίζουμε να είναι μεγαλη.
-Niverelia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου